Nadat ik maandag tijdens de Klap tot Klap loop na 7.5k opeens 'iets' voelde in mijn rechter grote teen, en nadat ik een grote bloeduitstorting zag wat me deed denken aan een stressfractuur, en nadat het dinsdag en woensdag mee leek te vallen (maar omdat er toen nog zoveel 'pijn' was dat ik niet precies wist wat er aan de hand was), en nadat ik donderdag en vrijdag gerust heb om te kijken hoever het herstelde, en nadat ik gisteren (zaterdag) even 5 kilometer gelopen had om te kijken in hoeverre de voet / teen belastbaar was, en nadat ik alle info even moest laten bezinken, bleek:
Hardlopen is niet verstandig.
De bloeduitstorting is weggetrokken, de pijn aan nagel is ook weg, maar wat blijft is een vervelend diep pijntje ergens in de teen. Hoewel ik misschien er mee zou kunnen lopen, paar ibuprofen erin en gewoon proberen, heb ik besloten dit toch maar niet te doen. Want wieweet, zegt de eventuele stressfractuur 'krak'.
Wat nu: morgen naar dokter, vragen of foto maken nodig is. Zeker een aantal dagen tot twee weken rusten/heel rustig aan doen, of zolang als nodig is. Daarna... geen idee, is ook niet zo zinvol om heel ver 'vooruit te denken'.
De oorzaak: ik denk zelf dat die 30k loopband, met iets te dikke sokken / te krappe schoen, misschien een soort metaalmoeheid/botmoeheid heeft veroorzaakt, waarna de maandag-loop tot een krakje heeft geleid. Misschien, misschien....
Maar ach. Dit zal herstellen..... jammer is het wel natuurlijk, ik zou graag weer eens een wedstrijd tegen de max lopen. En het zit er dik in dat ik de komende tijd wat minder ga lopen (bijv 4x per week), maar wel meer gericht op 10k of korter, en met meer tempo, en met wat wielrennen ernaast. Eerste doel: estafette Run van Roden.
POV
ps. 'mijn' marathongroep is nu in het startvak, het weer is perfect, we zijn benieuwd!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten