De zaterdag was gereserveerd voor de eerste 30 kilometer duurloop.
Maar ik heb hem niet gedaan, want:
( ) ik had geen zin
(x) een klein katertje van vier bier
(x) de enkel protesteert na een 90 kilometer in de laatste week
(x) het voelde niet goed
( ) vorige week ook al lang gelopen
Het katertje was geen belemmering. Had later op de dag gewoon kunnen lopen. Overigens heeft bier wel altijd wat invloed: hartslag bij inspanning is de volgende dag lager, alsof het parasympatische zenuwstelsel even de overhand heeft.
De enkel was deels oorzaak van de afgebroken loop (na 15 gestopt). Voelde net zoals de afgelopen twee jaar net niet goed, voelt alsof er iets bekneld zit, alsof bloeddoorstroming niet goed is. De praktijk wijst overigens uit dat ik er wel gewoon mee kan doorlopen dus het was niet echt een geldig excuus.
Vorige week voor het eerst een langere loop gedaan: 26 kilometer. Misschien nog op een of andere manier wat moe hiervan. Zou kunnen.
Het voelde niet goed
Ik doe de echt lange duurlopen eigenlijk altijd volgens 'systeem Kipchoge': de lange lopen vrij vlot zodat ze behoorlijk veel lijken op de echte marathon en ook een grote druk leggen op benen en lichaam. Met als voordeel dat die druk en stress ook een grote reactie uitlokt: je komt snel in vorm en kan met een stuk of drie van dit soort lopen de marathon al aan.
Een variant hierop is de 'blokkentraining': duurlopen met bijvoorbeeld 6-5-4 kilometer tegen marathontempo aan.
Maargoed: deze kunnen dus alleen in genoeg uitgeruste toestand, anders werken ze averechts.
Ik zou hem ook 'echt rustig' kunnen lopen, bijvoorbeeld 5.40 per kilometer. Maar de echt rustige lopen zijn meer voor algemene conditie, niet voor wedstrijdvorm. En nu, al vrij dicht voor Athene, wil ik dus liever de snelle variant.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten